Sir Vernon George Waldegrave Kell, znany również jako „K”, był brytyjskim wojskowym, współtwórcą MI5 (Security Service – przyszłej inspiracji dla serii książek, a następnie filmów o Agencie 007 – Jamesie Bondzie) i jego pierwszym dowódcą. Mało kto jednak wie, że wśród swoich przodków miał on Polaków – ród Konarskich, wywodzący się z Praszki i pieczętujący się herbem Gryf.Sir Vernon George Waldegrave Kell, znany również jako „K”, był brytyjskim wojskowym, współtwórcą MI5 (Security Service – przyszłej inspiracji dla serii książek, a następnie filmów o Agencie 007 – Jamesie Bondzie) i jego pierwszym dowódcą. Mało kto jednak wie, że wśród swoich przodków miał on Polaków – ród Konarskich, wywodzący się z Praszki i pieczętujący się herbem Gryf.
Dziadek Kella, Samuel Aleksander Ernest Konarski był powstańcem listopadowym, pochodzącym, wedle rodzinnych przekazów, z hrabiowskiego rodu (co zostało w toku późniejszych badań historycznych obalone). Samuel Aleksander Konarski był lekarzem, kształcił się w Bonn i Wrocławiu, pracował jako chirurg w szpitalu przy szkole podchorążych w Warszawie, później służył w charakterze lekarza batalionowego w 1 pułku strzelców pieszych.
Po upadku zrywu wyemigrował – już na emigracji odznaczono go złotym krzyżem Virtuti Militari. Posiadał również duży zmysł do interesów i szczęście w grze – raz nawet „rozbił bank” w Monte Carlo. Ciekawostkę stanowi fakt, iż przyjaźnił się przez pewien czas z Karolem Ludwikiem Bonapartem, późniejszym cesarzem Napoleonem III. Był znany jako osoba towarzyska, powszechnie lubiana i szanowana.
Faktem też jest, że w 1840 wziął ślub z Harriet Frager Lucas. Przeżył prawie 90 lat – zmarł w Nicei, 14 stycznia 1893 r. Pochowano go na cmentarzu St. Germain en Laye, niecałe 30 kilometrów od Paryża. Z jego związku z Harriet urodziła się piątka dzieci: syn i cztery córki. Najmłodsza dziewczynka, Georgina Augusta, przyszła na świat w 1851 r. Dnia 6 maja 1873, w Londynie odbył się jej ślub z Walgrave’em Charlesem Fearnem Kellem, któremu w listopadzie tego samego roku urodziła syna – Vernona.
Vernon Kell urodził się 21 listopada 1873 r. Otrzymał porządne, prywatne wykształcenie, dorastał w atmosferze kosmopolitycznej, dużo podróżował – jego rodzina od strony matki była przecież rozsiana po całej Europie. Szczególnie dużo czasu we Francji, u swoich ciotek. Wedle wspomnień jednej z potomkiń Kella, nazywano je tam „angielskimi damami”, mimo że ich akcent zdradzał wyraźnie polskie pochodzenie.
Przyszły „K” miał we Francji dużą grupę kuzynów. Dzięki temu już w dzieciństwie poznał cztery języki: niemiecki, francuski, polski i włoski. W późniejszym okresie, już będąc dorosłym, nauczył się też chińskiego i rosyjskiego. Uważa się, że Kell był jednym z najlepszych lingwistów, jakich w swoich szeregach miał kontrwywiad brytyjski. Podobnie jak jego ojciec (major w 38. Pieszym Regimencie) wybrał służbę wojskową.
Ukończył Royal Military College w Sandhurst i 10 grudnia 1894 r. został przydzielony do regimentu South Staffordshire. W przeciągu dwóch lat otrzymał awans na porucznika. W 1898 wyjechał do Moskwy, gdzie nauczył się biegle władać rosyjskim. Pobyt w kraju carów i mieszkających tam ludzi wspominał z dużą sympatią. Jego znajomość języka była tak dobra, że, jak pisała jego żona, gdy później podróżowali przez Syberię, bez trudu nawiązał bliższe stosunki [kontakty] z tamtejszymi ludźmi.
Dwa lata później odbył podobną wyprawę do Szanghaju. Tam miał szlifować chiński. W tą podróż udał się wraz ze świeżo poślubioną Constance (z domu Scott). Ich droga wiodła przez Stany Zjednoczone, gdzie zupełnie przypadkowo spotkali Theodore’a Roosevelta. W czasie gdy przebywali w Chinach, wybuchło tam powstanie bokserów. Małżeństwu udało się wyjść z tej sytuacji bez szwanku, a sir Vernon osiągnął swój cel – nauczył się języka.
Vernon Kell z żoną Konstancją i synem Jamesem w Chinach, 1901 – The Sun / Your Roots in Poland – poszukiwania genealogiczne
W swoich pamiętnikach (których fragmenty zostały zamieszczone w książce lady Constance) Kell wspomina, że podczas pobytu w Chinach, dostał od swojego nauczyciela nowe imię. Brzmiało ono „Ko-Lu” (co było najbliższym brzmieniowo odpowiednikiem jego nazwiska) i oznaczało „zdolny do błogosławieństw”. Po powrocie do Londynu został przydzielony do sekcji niemieckiej brytyjskiego wywiadu, a od 1905 r. pracował w sekcji dalekowschodniej.
Cztery lata później roku władze zdecydowały się na utworzenie Biura Tajnej Służby, z dwoma sekcjami – zagraniczną (MI6) i krajową (MO5, później MI5). Pierwsza z nich zajmowała się wywiadem, druga kontrwywiadem. To właśnie założycielem i dowódcą tej drugiej był Vernon Kell. Na czele wywiadu stanął kapitan Mansfield Smith Cumming.
Kell pozostał na swoim stanowisku jako szef MI5 do 10 czerwca 1940 r., kiedy to Winston Churchill zwolnił go po 30 latach pełnienia tej funkcji. Vernon zmarł 27 marca 1942 w Londynie w wieku 68 lat.
